Forum Obserwatora III

[Watcher]

Preludium

W 2432 ra zginęła Taenis Vanesaan.
Jej śmierć, biorąc pod uwagę straszliwe następstwa, była wręcz absurdalnie przyziemna. Taenis stała na czele gildii handlującej drewnem. Zamordowano ją podczas burzliwych negocjacji handlowych z krasnoludzkim cechem górniczym. Trafiona prosto w głowę ciężkim kałamarzem, skonała w ciągu kilku minut.
Taenis była elfią małżonką Hulanora Skrytego, jednego z najpotężniejszych ludzkich magów Thulkazaru. Ten ascetyczny, nieco wycofany człowiek, który specjalnie dla żony porzucił ponure pieczary Shar Izzan by zamieszkać w jej leśnej rezydencji, wrócił teraz do swych podziemi i przestał pokazywać się publicznie. Wbrew obawom, nie dążył nawet do odwetu na mordercach Taenis, tym bardziej, że ukryli się oni gdzieś w kresowej twierdzy Gun Darad. Z wolna świat zapominał o Skrytym Czarodzieju.
Hulanor nie był jednak sam i bynajmniej nie był pogrążony w bezczynności. Ciało jego ukochanej małżonki zanurzył w magicznej stazie i pracować zaczął nad ożywieniem jej eladrińskiego ciała. Pomagał mu w tym syn Tresanor, bliźniacze córki Aris i Eris oraz grupa uczniów, z których wspomnieć warto niziołka Tormanda, noktarkę Umriz oraz dwóch ludzi, Amalryka z Ivrei oraz jego kuzyna, Berengara z Avrinum.

[Watcher]

Upadek maga

Nie jesteśmy w stanie stwierdzić, kiedy dokładnie rozpaczliwe próby ożywienia żony zamieniły się w nekromancję. Z pewnością nie przed 2451 ra, jako że do tego momentu nie słychać było o żadnych konfliktach między Hulanorem a Tresanorem – a syn Skrytego Maga okazał się być najważniejszą przeszkodą, którą popadający w szaleństwo czarodziej musiał pokonać. Tresanor nie rozumiał ojcowskiej obsesji. W 2451 ra czasowo opuścił Shar Izzan głośno twierdząc, że ojciec stracił rozum. Nikt go jednak nie słuchał.
W 2460 ra Tresanor wrócił i przez trzy następne lata nie kontaktował się ze światem, podobnie zresztą jak żaden inny mieszkaniec Shar Izzan. Podziemna forteca Hulanora zaczęła się wtedy powiększać o coraz głębsze korytarze, co jest najważniejszą poszlaką sugerującą, że jego martwiacze legiony już istniały.
Zwrot ku nekromancji był ostatnią, rozpaczliwą próbą ożywienia Taenis. Małżonka Hulanora faktycznie ostatecznie wstała, była już jednak bezmyślnym nieumarłym, Białą Panią, błąkającą się bez celu po powiększającym się podziemnym imperium męża. Hulanor Skryty, pogrążony już całkowicie w odmętach szalonej nienawiści, gotów już był do wymierzenia światu swojej kary.

[Watcher]

Zagłada Gun Darad

Półelfi nekromanta nie zapomniał, co było praprzyczyną jego tragedii. Kamienni Królowie z Gun Darad nigdy nie zdołali pociągnąć do odpowiedzialności morderców Taenis, dla Hulanora Skrytego wrogiem stało się więc całe krasnoludzkie imperium. To na nie spadł jego pierwszy cios.
Gun Darad od dwóch stuleci pogrążone było w wewnętrznym kryzysie. Waśń Klanowa i secesja krasnoludów z Avelonu głęboko wstrząsnęła dominium Granitowego Tronu, najpotężniejsi tanowie zaczęli prowadzić politykę na pograniczu zupełnej samodzielności, często w kursie kolizyjnym do innych klanów imperium. Aktualnie panujący Mahandrim IV kontrolował stolicę i w istocie niewiele więcej, choć w teorii Gun Darad nadal kontrolował 2/3 Trazynu.
Ocenia się, że w 2474 ra Hulanor miał do dyspozycji prawie 200000 nieumarłych. Podzielił te siły na siedem armii zwanych gromami: ich nazwy brały się od dowódców (Grom Hulanora, Grom Trupich Sióstr, Grom Czarnego Rycerza, Grom Tormanda, Grom Noktarski, Grom Amalryka i Grom Berengara). Prawie połowę tych sił Hulanor poprowadził osobiście na Gun Darad, nieodległy od Shar Izzan. 24 jarca 2474 ra 80000 szkieletów, zombie i duchów zaatakowało zaskoczony garnizon stolicy Kamiennego Królestwa. W ciągu kilku godzin było po wszystkim: Mahandrim IV nie żył, podobnie jak miażdżąca większość mieszkańców miasta.
Rozpoczęło się Stulecie Grozy.

[Watcher]

Powstanie Pełnego Kręgu

W ciągu trzech następnych lat uderzenia gromów Hulanora zgruchotały niemal każdą dużą krasnoludzką twierdzę na Trazynie poza Oren Dar w Czerwonych Graniach (broniący się tam tan Morannor stanie się jednym z najsłynniejszych bohaterów krasnoludzkich sag). Część uciekających przed Hulanorem karłów dotarła aż do Gór Thorazyjskich w Ungorze, gdzie wkrótce powstaną ich istniejące do dziś twierdze Arengrogh oraz Atan Hyr. Te migracje wywołały przy okazji nowe wojny, które ciągnąć się będą przez całe Stulecie Grozy.
Sam Hulanor niemal natychmiast stracił zainteresowanie stworzonym przez siebie imperium, wrócił do Shar Izzan by próbować przywrócić duszę Białej Pani. Jego Gromowładni podzielili terytorium upadłego Gun Darad na rządzone przez siebie strefy. Co ciekawe, eksterminowane były wyłącznie krasnoludy i gnomy, oficjalną ideologią nowych panów północnego Trazynu był odwet za śmierć Taenis.
Kolmar Jednooki, sędziwy mag który ponad dwa tysiące lat wcześniej stworzył Czarny Portal wyprowadzając miliony uciekinierów z Ohris, postanowił zatrzymać szaleństwo swego dawnego przyjaciela. W 2477 ra wezwał do Ravenspire najpotężniejszych magów Thulkazaru. Przyjęli je jedynie ludzie, zignorowały je na przykład elfy, które ciągle postrzegały Kolmara jak najeźdźcę. Przybył Tulkaion Purpurowy, dawny uczeń Kolmara; Gorewit, antyjski wieszcz i władca płomieni; Stojgniew, również Ant, jedyny z Wielkich Magów który urodził się już w Thulkazarze; Cymbrynn Nieoczekiwany z Fennów, uczący się magii od samych Eladrinów oraz Dumaid Czerwonoręki, Madur o dzikim spojrzeniu, nieokrzesanym charakterze, równie chętnie sięgający po przemoc fizyczną, jak po magię. Ta szóstka magów zgodnie orzekła, że nekromantyczne imperium musi zostać zniszczone i oni do tego doprowadzą. W ten sposób powstał Pełny Krąg (w opozycji do złamanego kręgu życia reprezentowanego przez hordy Hulanora).

[Watcher]

post kontrolny

[jacoleko]

[Watcher]

A coś mi się popsuło przez chwilę

[Watcher]

I znowu